Bruksizm to nic innego jak szkodliwa reakcja motoryczna żuchwy. Dysfunkcja ta przejawia się zgrzytaniem zębami, a także zaciskaniem ich z dużą siłą.

Choroba ta posiada predyspozycje genetyczne, a także może wynikać z wad zgryzu lub niedoboru magnezu. Osoby nerwowe charakteryzują się uwidocznionymi mięśniami żwacza.

Bruksizm zazwyczaj przejawia się w nocy, a tkliwość mięśni żujących w godzinach porannych. Nadmiernie napięte mięśnie żwacze mogą przyczynić się do bólów migrenowych oraz napięciowych głowy. Często mogą towarzyszyć temu szmery uszne.

Dysfunkcja napięcia mięśni żucia i stawu skroniowo żuchwowego określa się nazwą Myofascial Pain Dysfunction Syndrome (MPDS), dokładniej mówiąc jest to zespół bólowo dysfunkcyjny mięśniowo powięziowy. Zespół przejawia się bólem, obecnością aktywnych punktów spustowych, zwiększonym tonusem mięśniowym oraz wrażliwością palpacyjną, której mogą towarzyszyć wspomniane wyżej ograniczenia zakresu ruchomości.

Bruksizm – terapia

Terapia polega na przywracaniu znormalizowanego tonusu mięśniowego i może opierać się na takich postępowaniach jak:

– Praca nad bolesnym punktem spustowym

– Uwalnianie pozycyjne

– Poizometryczna relaksacja mięśni

– Masaż głęboki

Mięsień żwacz jest najsilniejszym mięśniem żucia, jego punkty spustowe mogą promieniować do okolic łuku jarzmowego, rejonu brwi i szczęki, okolicy zewnętrznego przewodu słuchowego.

W dysfunkcjach stawu skroniowo żuchwowego zwiększonym tonusem mięśniowym będzie charakteryzował się także mięsień skroniowy. Jego punkt spustowy może promieniować do okolicy oka, skroni, a także może inicjować ból podobny do bólu zęba.

W celu poprawy stanu zdrowia pacjenta i zmniejszenia dolegliwości objawowych warto zastosować masaż opuszkami palców wzdłuż włókien mięśniowych wraz z biernym otwieraniem ust. Biorąc pod uwagę fakt, że zgrzytanie zębami jest ściśle połączone z czynnikami psychologicznymi warto wzbogacić terapię pacjenta o refleksologię twarzy, która wpłynie na wyciszenie układu współczulnego oraz poprawę samopoczucia.